Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013


Η αναγκαιότητα μιας αντιφασιστικής πολιτικής στο Δημόσιο Σχολείο.



Αρθογράφος:Αθανασιάδου Μυρσίνη.

           Από την έναρξη σχεδόν της μνημονιακής πολιτικής στη χώρα μας παρατηρείται και η άνοδος του φασιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής» και μάλιστα με συνεχώς επιταχυνόμενους ρυθμούς. Αυτή η άνοδος δεν είναι φυσικά ανεξάρτητη από την πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας. Άλλωστε και ιστορικά προηγούμενα αποδεικνύουν ότι η οικονομική καταβαράθρωση, η πολιτική απαξίωση, η κουλτούρα του ατομικισμού, τα πολιτικά αδιέξοδα οδηγούν τους λαούς σε φασιστικές λύσεις, όταν μάλιστα συνεπικουρούνται από την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. και κάποτε και από τους άλλους φορείς αγωγής, το στρατό, την εκκλησία και το σχολείο.
          Δεν είναι μακριά, χρονικά, η άνοδος του φασισμού στην Γερμανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, αλλά και στην Ελλάδα. Στις χώρες αυτές, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, όπου επιβλήθηκαν συντηρητικές κυβερνήσεις, ο φόβος της κυρίαρχης τάξης μήπως οι λαοί στραφούν σε προοδευτικές διεξόδους, μετά τη οικονομική κρίση του 1929 και τις ολέθριες συνέπειές της, οδήγησε σε αυταρχικές λύσεις. Άλλωστε οι μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις έδειχναν μια τέτοια προοπτική, και το μοντέλο της Σοβιετικής  Ένωσης, εκείνη την περίοδο, ήταν ιδιαιτέρως δελεαστικό. Επομένως ο δρόμος που επέλεξε η αστική τάξη για την προστασία των συμφερόντων της, ήταν η φασιστική επέλαση με τα γνωστά σε όλους ζοφερά αποτελέσματα. 
          Σήμερα όλος ο προοδευτικός κόσμος στη χώρα μας οφείλει να αναστοχαστεί τις αιτίες της ανόδου του φασιστικού φαινομένου και να είναι σε εγρήγορση, για να προλαμβάνει, αλλά και να εξουδετερώνει τους φασιστικούς θύλακες, με όπλο τις θέσεις της Αριστεράς και την προοδευτική ιδεολογία. Έπειτα δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η τρικομματική κυβέρνηση χρησιμοποιεί όλο και πιο αυταρχικές μεθόδους, για να μην έχει διαρροές προς τη «Χρυσή Αυγή» και πολύ συχνά υιοθετεί τις πρακτικές της.
          Ένας χώρος εύκολης άνθισης της φασιστικής προπαγάνδας, όπου χρειάζεται άμεση παρέμβαση της Αριστεράς, είναι το σχολείο, κυρίως γιατί είναι πιο εύκολη η προσπέλαση σε νέα παιδιά, ευεπίφορα σε ιδεολογίες, που προάγουν τον ατομισμό και τις ηρωικές πράξεις.
          Απαραίτητες είναι οι συνεχείς συζητήσεις, με αφορμή το μάθημα ή κάποιο τυχαίο περιστατικό που αποδεικνύει φασιστική επιρροή, για να αναδειχθούν οι αιτίες αυτού του φαινομένου και να κατανοήσουν τα παιδιά τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αντιπαρατεθούν. Στόχος του σχολείου πρέπει να είναι η πολιτικοποίηση των μαθητών, ιδιαίτερα σήμερα που από την κυβέρνηση προωθείται ο ατομισμός, ο απομονωτισμός, η «κοινωνία της ζούγκλας», με την συμβολή των Μ.Μ.Ε. Έτσι από τη μεριά των προοδευτικών εκπαιδευτικών πρέπει να προβάλλεται η αξία του ανθρωπισμού, της συλλογικότητας και του πολιτικού αγώνα, μέσα από παραδείγματα που βρίθουν στην παγκόσμια ιστορία και στην ελληνική παράδοση.
           Πριν από λίγες μέρες ο μεγάλος ιστορικός της σύγχρονης ιστορίας Μαρκ Μαζάουερ μιλώντας στην Αθήνα για τη «θεωρία των άκρων» είπε ότι η «μελέτη της Ιστορίας δεν είναι πολυτέλεια». Αντίθετα οι αυταρχικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας οδεύουν στην κατάργησή της ή το λιγότερο στην παραπληροφόρηση, με την αλλοίωση της αλήθειας. Αλλά η γνώση της Ιστορίας είναι υποχρέωση, για να μη διαιωνίζουν την ύπαρξή τους οι ιδεολόγοι του ταξικού διαχωρισμού, του αυταρχισμού και της φασιστικής τυραννίας, σε ένα κόσμο ιστορικής άγνοιας.
          Οι προοδευτικοί εκπαιδευτικοί οφείλουν επίσης να μπολιάζουν τα μαθήματά τους με αναφορές σε λογοτεχνικά έργα, με προβολές κινηματογραφικών ταινιών, όχι απαραίτητα πολιτικών, όπως τον «Αληθινό Φασισμό» του Μιχαήλ Ρομ ή το «Πεθαίνοντας στη Μαδρίτη». Η προβολή προβλημάτων των μεταναστών, των ξένων γενικά, η ανάδειξη της προσωπικότητας και της ταυτότητας του «άλλου», του διαφορετικού με μέσο την συγκίνηση και το συναίσθημα, προάγουν τον ανθρωπισμό και περιορίζουν απάνθρωπες συμπεριφορές και ιδεολογίες.

          Το τελευταίο διάστημα είναι δημοφιλής, στους νέους κυρίως, η άποψη ότι στα χτυπήματα των φασιστών που εντείνονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς, πρέπει να απαντά κανείς με τον ίδιο τρόπο. Εξηγείται βέβαια η κατεύθυνση αυτή, εφόσον η νεολαία  χαρακτηρίζεται περισσότερο από το «αυθόρμητο», την ορμητικότητα, την αγωνιστικότητα. Υποχρέωση όμως της Αριστεράς είναι να αποτρέπει από συμπεριφορές αντεκδίκησης, γιατί οδηγούν σε προβοκάτσιες και ανάγουν τον αντίπαλο σε κύριο συνομιλητή. Ενώ ο στόχος της είναι η εξουδετέρωση αυτής της άθλιας ιδεολογίας με πολιτικά μέσα, η στάση της αντεκδίκησης μπορεί να οδηγήσει στην αναθέρμανση του φασισμού, με πρόσχημα τη θυματοποίηση των πρωτεργατών του. Πολύ χειρότερα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αιτία για εκτροπές, με αφορμή την αντιπαλότητα των δύο άκρων και την ανάγκη για «αποκατάσταση της γαλήνης και ηρεμίας στα ελληνικά νοικοκυριά». Επομένως οι αριστεροί εκπαιδευτικοί πρέπει να διαπαιδαγωγούν και προς αυτή την κατεύθυνση. 
          Έχουν χρέος επίσης να αποκαλύπτουν τη φασιστική ιδεολογία και τους οπαδούς της και συνεχώς να αναδεικνύουν τον λαϊκισμό τους. Γιατί, ενώ οι εκπρόσωποι της «Χρυσής Αυγής» στο κοινοβούλιο υπερακοντίζουν σε πατριωτισμό την Αριστερά και προβάλλουν το ξεπούλημα των φυσικών πόρων και της δημόσιας γης, δεν συμμετέχουν ποτέ σε κοινωνικούς αγώνες και στην ουσία υπερψηφίζουν όλα τα αντεργατικά μέτρα της τρικομματικής κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. Η στάση αυτή δεν είναι άγνωστη βέβαια στους έχοντες ιστορική γνώση και πείρα. Ανάλογη ήταν και η στάση των πνευματικών πατέρων τους την εποχή του μεσοπολέμου.
          Τέλος πρέπει να κατανοηθεί από όλους ότι η εξουδετέρωση του φασισμού θα γίνει με πολιτικούς όρους, δηλαδή με την ανάπτυξη ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος για την υπεράσπιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που έχουν πληγεί από την κυρίαρχη τάξη και την τρικομματική κυβέρνηση που την υπηρετεί. Ο κύριος  στόχος του κινήματος αυτού οφείλει να είναι  η ανατροπή της και της μνημονιακής πολιτικής που έχει επιβάλει, αλλά και του συστήματος που δημιουργεί αντεργατικές πολιτικές. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα εξουδετερωθεί και η «Χρυσή Αυγή» και οι θιασώτες της, που υπηρετούν τις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου, εφόσον αυτό θα έχει ηττηθεί από τις δυνάμεις της εργασίας.

Αθανασιάδου Μυρσίνη, εκπαιδευτικός, διδάκτωρ Νεότερης Ιστορίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου