ή τώρα ή ποτέ, πάρε τη κατάσταση στα χέρια σου λαέ

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε η κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής πάλης. επέφερε καίριο πλήγμα και την απαρχή του τέλους της Δικτατορίας. Κυρίως, όμως, ήταν η μέγιστη αμφισβήτηση όχι μόνο της Χούντας των συνταγματαρχών και του ολοκληρωτισμού, αλλά και της αστικής «νομιμότητας» του προδικτατορικού σάπιου πολιτικού συστήματος. Ενός πολιτικού συστήματος που ακόμα και σήμερα αλλάζει μορφές, φέρνει δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, νόμιμους αλλά ανήθικους νόμους, ελευθερίες μέσα στην καταπίεση και πρωτοφανείς επιθέσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

Ενός συστήματος που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ως το μακρύ του χέρι τους φασίστες της Χρυσής Αυγής-γνήσιους απογόνους των ταγματασφαλιτών και των χουντικών- για να τρομοκρατήσει, να καταστείλει και να δολοφονήσεις μετανάστες και Έλληνες- όποιον αντιδρά και σηκώνει τη φωνή και τη γροθιά του, που δεν διστάζει να τους προωθεί μέσα από τα Μ.Μ.Ε. και να τους παρουσιάζει ως μία «εναλλακτική» πολιτική πρόταση, να τους ξεπλένει μέσα από μία δίκη κατ’ ουσίαν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, τη στιγμή που ο αρχηγός τους δηλώνει με θράσος την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα.

Η φετινή επέτειος πραγματοποιείται μέσα σε μια ακόμη χρονιά που βιώνουμε όλοι μας την παγκόσμια δομική κρίση του καπιταλισμού. Από τη μια βλέπουμε τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μετά και τη ψήφιση του 3^ου Μνημονίου να δίνει συνέχεια στην αντεργατική, αντιεκπαιδευτική και απάνθρωπη πολιτική που προωθούσαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις των ΝΔ- ΠΑΣΟΚ.  Δίνοντας γη και ύδωρ, έτοιμη να ξεπουλήσει το οτιδήποτε προκειμένου να προωθήσει τη πολιτική της Ε.Ε. και του κεφαλαίου. Δείχνοντας με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο την αυταπάτη που εμπεριέχεται στο σύνθημα «ούτε ρήξη ούτε υποταγή».  Αφετέρου βλέπουμε  ότι η κρίση βαθαίνει ακόμα περισσότερο εντός Ε.Ε. και Ευρωζώνης. Τα στοιχεία αυτά σε συνδυασμό με το ξέσπασμα των πολεμικών συγκρούσεων (Ουκρανία, Συρία, Τουρκία) μας φέρνουν μπροστά σε μια σημαντική καμπή για το ίδιο το κίνημα.

Μπροστά σε αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις δε μπορούμε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Όλοι εμείς ο κόσμος της εργασίας, η νεολαία, οι συνταξιούχοι και η μικρομεσαία αγροτιά οφείλουμε να μπούμε στο προσκήνιο. Για την ολική ανατροπή όλων των παλιών και νέων μέτρων που κυβέρνηση- ΕΕ- ΔΝΤ προωθούν.

Το Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή, δεν είναι μουσειακό έκθεμα που το ανασύρουμε κάθε Νοέμβρη από το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Το πιο γνωστό του σύνθημα «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» παραμένει επίκαιρο αίτημα και της σημερινής νέας γενιάς και περιμένει να γίνει πραγματικότητα καλώντας μας όλους να ξεσηκωθούμε, να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και όλα όσα μας στερούν κόντρα στην Κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις πολιτικές που εφαρμόζουν και τις βιώνουμε σε κάθε πτυχή της ζωής μας .

Διεκδικώντας ΨΩΜΙ ενάντια σε όλα τα απάνθρωπα μέτρα λιτότητας, φτωχοποίησης και εξαθλίωσης . Ενάντια στην ανεργία που τσακίζει όλη τη χώρα και ιδιαίτερα τη νεολαία και στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στην μετανάστευση που φαντάζει μοναδική λύση, στους φόρους, στα χαράτσια και στις τράπεζες. Ενάντια στις απολύσεις, στο κόψιμο συντάξεων, στην περεταίρω αποδόμηση του συστήματος υγείας, ενάντια στη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και όποιου κοινωνικού κράτους έχει απομείνει. Ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και της δημόσιας περιουσίας.

Διεκδικώντας ΠΑΙΔΕΙΑ, χωρίς κενά, με δασκάλους και καθηγητές στα σχολεία, χωρίς συγχωνεύσεις και περικοπές, χωρίς φροντιστήρια, με δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, χωρίς δίδακτρα, με δωρεάν σίτιση, στέγαση και μετακινήσεις για όλους τους φοιτητές, με πτυχία με επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα και όχι κουρελόχαρτα.  Για μια παιδεία η οποία δεν θα είναι υποταγμένη  στις ορέξεις των νόμων της αγοράς, αλλά θα συμβάλει στην ολοκληρωμένη μόρφωση του παιδιού. Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς που καθημερινά μπαίνουν, γιατί η παιδεία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όλων.

Διεκδικώντας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ενάντια στην τρομοκρατία των κυβερνήσεων και ΜΜΕ, ενάντια στην καταστολή, τη βία και τη συκοφάντηση που αντιμετωπίζει κάθε λαϊκή κινητοποίηση και αντίδραση. Ενάντια στο μακρύ χέρι το συστήματος, τους φασίστες. Κόντρα σε κάθε λογικής διαχωρισμούς των ανθρώπων με βάση τη φυλή, το φύλο, τη θρησκεία. Με αλληλεγγύη ως μόνο όπλο μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες που φτάνουν στη χώρα μας. Ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που χτίζει φράχτες παντού, σε μια Ευρώπη – φρούριο και στο νέο δόγμα των «ασύμμετρων απειλών» που βλέπει τον τρομοκράτη στο πρόσωπο του εξεγερμένου λαού.

Ο Νοέμβρη του '73 μας διδάσκει ότι οι χούντες και τα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης ανατρέπονται, ότι οι πραγματικές αλλαγές γίνονται μόνο με μεγάλες κινητοποιήσεις, ότι η μαζική λαϊκή πάλη μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων κόντρα σε αποφάσεις και σχεδιασμούς συμφερόντων, επιτελείων και κυβερνήσεων. Το νόημα της εξέγερσης αυτής αποτελεί το «καρφί στο μάτι» όλων των αστικών δυνάμεων γιατί έχει τη δυνατότητα να συνδέεται με ευρύτερα κομμάτια εργαζομένων και νεολαίας. Πολύ περισσότερο σήμερα που είμαστε στη καρδιάς της παγκόσμια καπιταλιστικής κρίσης και εν αναμονή ακόμα πιο αντιδραστικών αλλαγών σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Η εξέγερση του πολυτεχνείου βρίσκει πάτημα στο σήμερα γιατί έρχεται στο προσκήνιο η αναγκαιότητα μιας νέας ταξικής αντεπίθεσης. 

Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται επείγον, να αντισταθούμε, να πάρουμε την υπόθεση της ζωής στα χέρια μας. Χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες να βαδίσουμε στον δρόμο που χάραξε ο Νοέμβρης έχοντας στα χείλια το σύνθημα:

ή τώρα ή ποτέ, πάρε τη κατάσταση στα χέρια σου λαέ.

H Αντιφασιστική - Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς καλεί σε συγκέντρωση την Τρίτη 17/11 και ώρα 20:00 στο πεζόδρομο της Μπουφίδου (μπροστά στο άγαλμα του Μπουφίδη, κάτω από το πρώην ΙΚΑ).