Τα φίδια βγήκαν από τις τρύπες τους. Ας τα στείλουμε πάλι πίσω.

Η εμφάνιση της φασιστικής  οργάνωσης της χρυσής αυγής στο πολιτικό προσκήνιο τα τελευταία χρόνια είναι ένα από τα αρνητικά φαινόμενα της εποχής που ζούμε, απότοκο της  δομικής κρίσης που περνάει ο καπιταλισμός στις μέρες μας και που χτυπά με τον ποιο βάναυσο τρόπο τα λαϊκά στρώματα και στην Ελλάδα.

Στην αρχή, εμφανίστηκαν ως οι ακτιβιστές – ήρωες που προστατεύουν τις γιαγιάδες από τους εγκληματίες-μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. Έτσι τους παρουσίασε κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ για να αποδειχτεί λίγους μήνες μετά ότι επρόκειτο για ένα στημένο ρεπορτάζ. Μετέπειτα ήταν τα παιδιά με τα μαύρα ρούχα  που θα «καθάριζαν»  την χώρα από όλη τη βρωμιά που είχε μαζευτεί :μετανάστες, αριστερούς, κομμουνιστές, αναρχικούς και φυσικά τα «λαμόγια»...

Με την γενναιόδωρη προβολή της από τα ΜΜΕ, η χρυσή αυγή από περιθωριακή ομάδα μετατρέπεται  σε κύριο εκφραστή του –υπαρκτού εδώ και χρόνια- εθνικιστικού  χώρου στην Ελλάδα.

Με χρήματα από εφοπλιστές, την εμπορεία όπλων, την  προστασία μαγαζιών αλλά, δυστυχώς, και με την στήριξη ορισμένων μητροπολιτών, άρχισε να ανοίγει γραφεία σε όλη την Ελλάδα για να χύσει το φασιστικό δηλητήριο της. Οι ξυλοδαρμοί και οι ρατσιστικές επιθέσεις πολλαπλασιάστηκαν, χτυπώντας πάντα τους πιο αδύναμους, ύπουλα και με κάλυψη μεγάλης μερίδας της ελληνικής αστυνομίας, κάνοντας όντως την βρώμικη δουλειά, αλλά ΠΑΝΤΑ για το κεφάλαιο.

Χαρακτηριστική είναι  η δημιουργία εργοδοτικού σωματείου στο Πέραμα, ο ξυλοδαρμός μελών του ΠΑΜΕ, και η υπόσχεση να βγάλουν τον συνδικαλισμό από το λιμάνι. Για αυτή τους τη δράση μέλη της Χ.Α.  ανταμείφτηκαν με πρόσληψη από ιδ. συνεργείο επισκευής.

Ο κόσμος του κινήματος  την πρώτη  περίοδο αρχικά παρακολουθεί εμβρόντητος και φοβισμένος. Μετά το αρχικό σοκ, το κίνημα σύσσωμο αντιδρά, προετοιμάζει και πραγματοποιεί την αντιπαράθεση με το φαινόμενο του νέο- φασισμού. Δεκάδες αντιφασιστικές συνελεύσεις – συντονισμοί - πρωτοβουλίες δημιουργούνται σε όλη την χώρα προσπαθώντας να διώξουν τον φόβο.

Ενώ λοιπόν οι βίαιες εμφανίσεις των νοσταλγών του Χίτλερ είναι  σχεδόν καθημερινές, έρχεται  η 18^η Σεπτεμβρίου 2013.

Μελή της χρυσής αυγής  με προεξέχοντα τον ρουπακιά εντοπίζουν, προπηλακίζουν, μαχαιρώνουν και δολοφονούν  τον εργάτη, μουσικό και αντιφασίστα Π.Φύσσα .

Μαζί με την δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λούκμαν , η ρατσιστική δράση της εγκληματικής οργάνωσης είχε φτάσει στο απόγειο της.

Μετά την επαγγελματική δολοφονία του  Π. Φύσσα, μαχητικές, μεγαλειώδεις,  αντιφασιστικές διαδηλώσεις ξέσπασαν  σε όλη την Ελλάδα. Αναγκάζοντας  έτσι  τον  τότε Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Ν. Δένδια να παραδώσει στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τον φάκελο με τις 32! δικογραφίες σχετικά με την δράση της εγκληματικής οργάνωσης. Δηλώνοντας έτσι με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ότι η μέχρι τότε  αδυναμία του κράτους (όπως ισχυρίζονταν τα ΜΜΕ) να ασχοληθεί με τα δεκάδες-εκατοντάδες περιστατικά ρατσιστικής βίας ήταν, κατ’ουσίαν, ξεκάθαρη πολιτική επιλογή όλες αυτές οι υποθέσεις να μένουν στο συρτάρι.

Αρχίζει λοιπόν – πολύ αργά δυστυχώς - η  δικαστική αντιμετώπιση της.

Με το σύνολο των υποθέσεων να φτάνει τις 100, θα έλεγε κανείς ότι η δικαστική εξουσία θα έριχνε κατά την συνηθισμένη έκφραση - άπλετο φως- στα σκοτεινά σημεία της νεοναζιστικής οργάνωσης. Έγινε έτσι  όμως;

Η τοποθέτηση της  δίκης στις φυλακές του Κορυδαλλού, σε μικρό  και δυσπρόσιτο για πολλούς χώρο και όχι στο Εφετείο Αθηνών στο κέντρο  καθιστά δύσκολο στο ευρύ κοινό να παρακολουθήσει την διαδικασία. Η απόφαση του δικαστηρίου η δίκη να μην αναμεταδίδεται ζωντανά από τα ΜΜΕ και επιπλέον, η μη έγκαιρη δημοσιοποίηση των πρακτικών  της δίκης (όταν γίνεται, γίνεται κατά κύριο λόγο από ιδιωτικές πρωτοβουλίες) δεν βοηθά στην ενημέρωση των πολιτών. Έτσι η σημαντική αυτή δίκη περνά στα ψιλά της επικαιρότητας. Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε και την χαλαρή αντιμετώπιση της εγκληματικής οργάνωσης  από την αστική δικαιοσύνη στην διαμόρφωση-σύσταση  του κατηγορητηρίου. Έτσι,  ενώ για τον κόσμο του κινήματος  οι δικαστικές αρχές εξαντλούν την σκληρότητα τους σε κατηγορίες και  ποινές μοιράζοντας χρόνια καταδίκης και βαριές καταδίκες, στην προκειμένη περίπτωση αντιμετωπίζονται  με ύποπτη τουλάχιστον ηπιότερη στάση (εξαίρεση άρθρου 187α).

Καθήκον του αντιφασιστικού κινήματος, χωρίς να έχει αυταπάτες όσον αφορά τους δικαστικούς κρατικούς θεσμούς να αποκαλύψει τον χαρακτήρα της χρ. αυγής μέσα και έξω από τα δικαστήρια, και να προβάλλει την ευνοϊκή μεταχείριση της από το αστικό κράτος. Η δίκη της χ.α. δεν θα πρέπει να γίνει η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τους νεοναζί. Σε περίπτωση αθώωσης  να μην επιτρέψουμε μια ενδεχόμενη ηρωοποίηση τους .

Καθήκον μας είναι να μην αφήσουμε άλλο το φασιστικό δηλητήριο  να ρέει ανάμεσα μας.

Αν οι αντιφασίστες/στριες δεν είχαν σηκώσει τα αντιφασιστικά λάβαρα οι δολοφόνοι της χρυσής αυγής δεν θα είχαν καν περάσει την πόρτα του ανακριτή, και θα συνέχιζαν απρόσκοπτα το ρόλο που τους έχει αναθέσει το κεφάλαιο...

Στο χέρι μας είναι –κυριολεκτικά και μεταφορικά- να στείλουμε τα φίδια του συστήματος πίσω στις τρύπες τους.

Ισόβια στην εγκληματική-νεοναζιστική  οργάνωση χρυσή αυγή

Οργανωμένος Αντιφασισμός σε όλα τα επίπεδα.