Μια οφειλόμενη απάντηση…

Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, ήδη από το καλοκαίρι του 2015, η Ευρώπη και η Ελλάδα καλούνται να ανταποκριθούν σε ζητήματα που θέτει η μεγαλύτερη μεταναστευτική – προσφυγική κίνηση σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, αποδεικνύεται για μια, ακόμα, φορά κυνική και εγκληματικά αδιάφορη στα προβλήματα των λαών τα οποία πολύ συχνά έχει (συν)δημιουργήσει μαζί με ΗΠΑ, Ρωσία και ΝΑΤΟ. Η κήρυξη και διεξαγωγή πολέμων με άμεσες στρατιωτικές επεμβάσεις και έμμεσα με τη διάλυση εθνικών οικονομιών σε μία σειρά από χώρες, από τη Λατινική Αμερική στην Αφρική και από εκεί στη Μέση Ανατολή και  την Ασία οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την προσφυγιά και τον θάνατο.  

Μια απάνθρωπη πολιτική που εφαρμόζεται με μια λογική συνέχεια. Από το βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών στην απάνθρωπη πολιτική των δογμάτων του εγκλεισμού και του διαχωρισμού. Διαμορφώνεται με αυτόν τον τρόπο το πλαίσιο της πολιτικής που εφαρμόζει η Ε.Ε. και στην οποία υποστηρίκτρια και θιασώτης είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.  

Ο εγκλεισμός προωθείται: μέσω της λογικής των κλειστών συνόρων, των hot-spots, των συρματοπλεγμάτων, των τειχών της ντροπής, της FRONTEX, του ΝΑΤΟ σε ρόλο μπάτσου στο Αιγαίο, με τη δημιουργία καθεστώτων έκτακτης ανάγκης σε όλα τα κράτη-μέλη της με καταστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους. 

Ενώ ο διαχωρισμός:  έχει στο πυρήνα του τη λογική του πλεονάζοντος πληθυσμού, με τις δολοφονικές διαδικασίες των μαζικών απελάσεων, των διαδικασιών «επαναπροώθησης», τις επαίσχυντες συμφωνίες ΕΕ- Τουρκίας. 

Η πολιτική αυτή στο προσφυγικό συμβαδίζει με τη συνολική πολιτική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης  για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και αυτή είναι η δημιουργία ενός μοντέλου εργασίας με αναλώσιμους και ανανεώσιμους εργαζόμενους, με μειώσεις μισθών , περικοπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων κλπ. Σε αυτή την επιλογή, οι μετανάστες αποτελούν το βασικό μοχλό πίεσης, κατατρεγμένοι και περιθωριοποιημένοι  γίνονται το ιδανικό εργατικό δυναμικό στις ορέξεις των εργοδοτών.  

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την εφαρμογή του 3^ου Μνημονίου αποτελεί ένα από τα κεντρικά ζητήματα γύρω από το οποίο διεξάγεται η αντιπαράθεση για τη χάραξη μιας νέας «Εθνικής Πολιτικής» με κεντρικό στόχο την, περαιτέρω, εκμετάλλευση όλων των εργαζομένων, Ελλήνων και ξένων. Στη βάση αυτή, λοιπόν, θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρξει τομή και νέες πρακτικές στους κοινωνικούς-εργατικούς αγώνες της επόμενης περιόδου. Το δικαίωμα όλων μας στην εργασία, στη δωρεάν παιδεία, στην υγεία πρέπει να γίνει κοινό αίτημα ντόπιων και ξένων, σωματείων, συλλόγων δομών αλληλεγγύης και αντιρατσιστικών οργανώσεων. 

Απέναντι στο ξενοφοβικό ντελίριο των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και κάθε λογής καλυμμένων ρατσιστών, στημένων «αγανακτισμένων» πολιτών και δήθεν συλλόγων γονέων και κηδεμόνων απαντάμε πως : 

• ·    Το νοσοκομείο της Λιβαδειάς λίγο έλλειψε να κλείσει, όχι επειδή οι γιατροί του έτρεχαν να φροντίσουν πρόσφυγες αλλά επειδή με βάση τις μνημονιακές απαιτήσεις έπρεπε να γίνουν περικοπές προσωπικού - απολύσεις και μείωση των λειτουργικών εξόδων των νοσοκομείων. Έπρεπε να κλείσουν κάποια περιφερειακά νοσοκομεία. 
•     Το ΕΠΑΛ της πόλης που κινδύνεψε να κλείσει και τα κενά δασκάλων και καθηγητών υπάρχουν  όχι γιατί ήρθαν προσφυγόπουλα να παρακολουθήσουν μαθήματα αλλά γιατί το Υπουργείο Παιδείας με βάση τις μνημονιακές απαιτήσεις πρέπει να μειώσει τις σχολικές μονάδες που λειτουργούν ώστε να μειωθούν τα έξοδα για μισθούς, συντήρηση κτιρίων κλπ. και να προσλάβει όσο το δυνατόν λιγότερους εκπαιδευτικούς.
•       Για την ανεργία στην πόλη μας δεν ευθύνεται κανένας μετανάστης – πρόσφυγας αλλά η οικονομική κρίση που έχει μειώσει τις θέσεις εργασίας. 
•   Η υποβάθμιση της περιοχής του ΟΣΕ δε θα γινόταν με την έλευση των προσφύγων. Έχει, ήδη, γίνει  με το κλείσιμο του σταθμού και της αποθήκης του για εμπορεύματα καθώς λειτουργεί μόνο το εκδοτήριο και αυτό από πράκτορα  και με την κατάργηση του δρομολογίου που ένωνε την πόλη με το σταθμό στα πλαίσια περικοπής των εξόδων του ΟΣΕ όπου για να πάει κάποιος στο σταθμό πρέπει είτε να έχει δικό του μέσο είτε λεφτά για πάρει ταξί. Και αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι είμαστε υπέρ της εγκατάστασης ανθρώπων κάθε ηλικίας σε βιομηχανικά κτίρια λες και πρόκειται για εμπορεύματα. 
•       Το πρόγραμμα εγκατάστασης, στέγασης και η κάλυψη των εξόδων των προσφύγων στην πόλη μας πραγματοποιείται με πλήρη χρηματοδότηση από τον ΟΗΕ. Το κράτος και ο δήμος καλούνται να είναι οι διαχειριστές και να παρέχουν στους πρόσφυγες αυτά που δεσμεύεται η Ελλάδα να παρέχει στους Έλληνες πολίτες με βάση το Σύνταγμα και σε κάθε πρόσφυγα και μετανάστη από τη Σύμβαση της Γενεύης που έχουμε υπογράψει κι εμείς ανάμεσα σε 140 χώρες το 1951 :  υγεία, παιδεία και δικαιώματα. 

Τη θύελλα τη φέρνουν οι ημιμαθείς και οι προβοκάτορες

Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες