Περί «κέντρων φιλοξενίας» και άλλων δαιμονίων…

 Οι προθέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ  να δημιουργήσει στη Λιβαδειά ένα κατ’ ευφημισμόν κέντρο φιλοξενίας προσφύγων απασχόλησαν σε έκτακτη συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο. Το προτεινόμενο κτίριο είναι ένας παλιός εγκαταλελειμμένος βιομηχανικός χώρος (πρώην εργοστάσιο UNICOT) κοντά  στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Λιβαδειάς, ο οποίος ήδη κατά την παρουσίαση από την Δήμαρχο χαρακτηρίστηκε ως ακατάλληλος εξαιτίας της γειτνίασης του με τον Σ. Σταθμό, την ύπαρξη δρόμου στην περιοχή με υψηλή κυκλοφοριακή συμφόρηση,  αλλά και λόγω της ανεπάρκειας από άποψη δομών του ίδιου του κτιρίου για τη «φιλοξενία» μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Σε αυτή τη βάση προτάθηκε από την δημοτική αρχή ένα αντίστοιχο κτίριο λίγα μέτρα πιο πέρα, το πρώην εργοστάσιο του Καλαμπόκα ιδιοκτησίας πλέον της Eurobank, αίροντας όλους τους προηγούμενους περιορισμούς, το οποίο και ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία (sic!!!!).

Ως Αντιφασιστική – Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς θεωρούμε ότι η εγκατάσταση των προσφύγων σε οποιοδήποτε από τα δυο κτίρια ή σε ανάλογου τύπου δεν μπορεί να αποτελέσει λύση. Για εμάς είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση με την δημιουργία καταυλισμών και με τη διασπορά των προσφύγων ανά την ελληνική επικράτεια υλοποιεί ένα σχέδιο το οποίο υιοθετεί πλήρως την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να ελέγξουν και να διαχειριστούν τις μεταναστευτικές ροές ενισχύοντας τις πολιτικές αποτροπής και αποθάρρυνσης της μεταναστευτικής κίνησης. Εξυπηρετούν τις κεντρικά σχεδιαζόμενες ευρωπαϊκές πολιτικές – πρόσφατη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας με ανάθεση του ρόλου του χωροφύλακα στη δεύτερη-  για έναν σαφή και αποτελεσματικό διοικητικό διαχωρισμό ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες, ανταλλάσοντας τους πρώτους και απελαύνοντας με ταχείες διαδικασίες τους δεύτερους.

Επιπλέον, τα κέντρα κράτησης, όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι, λειτουργούν ως πρόσχημα για τη διαφύλαξη της περιώνυμης δημόσιας ασφάλειας λειτουργώντας πρωτίστως ως μηχανισμός καταστολής, απαντούν βίαια στην αναζήτηση ασφαλούς περιβάλλοντος από ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο σημαίνοντας ταυτόχρονα ποινικοποίηση, αυθαίρετο και μακρόχρονο εγκλεισμό μακριά από τα δικαιώματά τους, απομόνωση σε περιοχές μακριά από τον αστικό ιστό, απάνθρωπη μεταχείριση.

Παράλληλα, σε όλη αυτή τη βιομηχανία της βίας εναντίον εξαθλιωμένων ανθρώπων έχει στηθεί ένα μεγάλο «φαγοπότι» με τεράστια, κρατικά και ευρωπαϊκά, κονδύλια τα οποία διαχειρίζονται αδιαφανώς από κάποιες ΜΚΟ, «αλληλέγγυους» ή «σωματεία» που στήνονται εν μια νυκτί ενώ ταυτόχρονα οικοδομείται ένας μύθος σχετικά αφενός με πιθανά οικονομικά οφέλη που θα διαχυθούν στις τοπικές κοινωνίες ο οποίος εγείρει (απατηλές) ελπίδες για πρόσθετες πηγές εισοδήματος σε μια περίοδο που ευρύτερα κοινωνικά στρώματα απειλούνται ή/και μαστίζονται από φτωχοποίηση, αφετέρου με αντισταθμιστικές πρακτικές (π.χ. στελέχωση νοσοκομείων, αστυνομικών τμημάτων κτλ) έχοντας ως αποτέλεσμα την ενίσχυση ρατσιστικών στερεότυπων και ξενοφοβικών αντανακλαστικών.

Επομένως, είναι προφανές ότι η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση για ακόμα μια φορά απέναντι στο τεράστιο προσφυγικό ζήτημα επιλέγουν τη λογική ενός ερμητικά κλειστού φρουρίου που λειτουργεί επιλεκτικά και στην κατεύθυνση της άμεσης ενσωμάτωσής τους στο φθηνό εργατικό δυναμικό των χωρών της ΕΕ. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την επικείμενη μεταρρύθμιση που ετοιμάζεται στο ισχύον κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου όπου θα θεσπιστούν πολύ μικρότερες προθεσμίες για τις κρίσεις των αιτημάτων ασύλου εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ταχύτερη πρόσβαση των προσφύγων στην αγορά εργασίας.

Για μας είναι ξεκάθαρο πως η διεκδίκηση για τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών είναι ένας αγώνας που πρέπει να δώσουμε από κοινού. Καλούμαστε, λοιπόν, να αγωνιστούμε τόσο για την κατάργηση των κέντρων κράτησης διεκδικώντας ανοιχτές δομές αξιοπρεπούς στέγασης, δημόσιου χαρακτήρα, ολιγόχρονης παραμονής αποκλειστικά μέσα στις πόλεις και όχι σε απομακρυσμένες και ερημικές περιοχές, τη νομιμοποίηση των μεταναστών και των προσφύγων χωρίς κανενός είδους ρατσιστικό διαχωρισμό για τα αίτια της μετανάστευσης, όσο και για ανοιχτά σύνορα με ασφαλείς διόδους μετανάστευσης προς την Ευρώπη, το άμεσο σταμάτημα των πολέμων και των καταστροφών που προκαλούν τη μαζική φυγή του άμαχου πληθυσμού.

Ταυτόχρονα όμως είναι καθήκον όλων μας: ντόπιων και ξένων· εργαζομένων, ανέργων, προσφύγων και μεταναστών· σωματείων, συλλόγων, μεταναστευτικών και αντιρατσιστικών οργανώσεων, δομών αλληλεγγύης, όλων όσων αγωνιζόμαστε ενάντια στην κοινωνική αδικία, να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε πλήρη δικαιώματα όλων μας στην εργασία, στην δημόσια και δωρεάν υγεία και εκπαίδευση ενάντια στα ξενοφοβικά αντανακλαστικά και στις ρατσιστικές πολιτικές. Για εμάς η συνεχής αναπαραγωγή της επονομαζόμενης «προσφυγικής κρίσης» με την ταυτόχρονη εμπέδωση της μνημονιακής λιτότητας στην Ελλάδα και τις επερχόμενες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά κάνει πιο εμφανή την ανάγκη ανακάλυψης νέων πρακτικών στους κοινωνικούς αγώνες, εκφοράς κοινού λόγου και διεκδικήσεων που να συνδέουν εργάτες, ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες.

Τέλος, καλούμε την τοπική κοινωνία να ενδυναμώσει και να διευρύνει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη που έχει επιδείξει προς τους πρόσφυγες και από κοινού να αντιπαλέψουμε την αναβίωση ενός επικίνδυνου επίσημου ρατσισμού ο οποίος θεωρεί τους πρόσφυγες άμεση απειλή για την υγεία και την ασφάλεια των κατοίκων της Λιβαδειάς και των γειτονικών πόλεων και χωριών. Διαφορετικά, τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές, είναι ξεκάθαρο για εμάς, ότι υποδαυλίζουν μια ξενοφοβική και ρατσιστική πρόσληψη και μεταχείριση των προσφύγων! Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα που βρίσκουν έδαφος ανάπτυξης στην καλλιέργεια του φόβου και της αίσθησης απειλής. Ας παλέψουμε από κοινού ώστε να απομονώσουμε το πνεύμα και τις πρακτικές του ρατσισμού από τις επιλογές της τοπικής κοινωνίας. Η Λιβαδειά αυτή τη στιγμή χρειάζεται τη συνεργασία όλων των δημοκρατικών πολιτών για να αποτραπεί το ενδεχόμενο ενός ρατσιστικού παραληρήματος που φαίνεται να οικοδομείται σιγά σιγά πάνω στον καμβά του φόβου και της απειλής.

Γιατί όπως θα ζήσουμε μαζί, αγωνιζόμαστε και μαζί!

Παλεύουμε για:

-         Ανοιχτές, δημόσιες μη φρουρούμενες δομές στέγασης με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης αποκλειστικά μέσα στις πόλεις και όχι σε απομακρυσμένες και ερημικές περιοχές. Όχι στα κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης – γκέτο,

-         Ασφαλή και ελεύθερη διέλευση για τους πρόσφυγες και μετανάστες προς τις χώρες επιλογής τους,

-         Νομιμοποίηση και πλήρη δικαιώματα για πρόσφυγες και μετανάστες,

–       Πλήρη κατοχύρωση των εργασιακών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων για όλους και όλες, ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών,

–       Δημόσια και δωρεάν υγεία και εκπαίδευση ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών,

–       Δωρεάν μετακίνηση των προσφύγων και των μεταναστών,

-         Να σταματήσει άμεσα ο πόλεμος στη Συρία,

-         Να πέσει ο φράχτης του Έβρου. Όχι στην Ευρώπη- φρούριο,

-         Να αποχωρήσει τώρα η Frontex και το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Τέλος στις επαναπροωθήσεις μεταναστών. Όχι στην δημιουργία Ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής – ακτοφυλακής,

–       Κατάργηση της συνθήκης Δουβλίνου. Δικαίωμα για άσυλο

–       Να σταματήσουν οι απελάσεις,

–       Να σταματήσει άμεσα η δράση δήθεν «αλληλέγγυων», «συλλογικοτήτων», σωματείων ή ΜΚΟ που αποβλέπουν πονηρά σε οφέλη οικονομικά ή πολιτικά.  

Αντιρατσιστική – Αντιφασιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς

21/7/2016