2008 – 2015: 7 χρόνια από την εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Το βράδυ της 6^ης Δεκεμβρίου του 2008, περί την 9μ.μ., στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, ο νεαρός Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός μετά από πυροβολισμό του ειδικού φρουρού της ΕΛ.ΑΣ. Επαμ. Κορκονέα, ο οποίος συνοδευόταν από τον συνάδελφό του Β. Σαραλιώτη. Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος, καθώς σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά. Η άμεση αντιστροφή των ρόλων, του θύματος ως θύτη και το αντίστροφο, ήταν αναμενόμενη και  έγινε από το πρώτο λεπτό με μεγάλη προθυμία από τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ και τους διαφόρους επαϊοντες (δήλωση Κούγια, 1-/12/2008, συνηγόρου υπεράσπισης του ειδικού φρουρού Επαμ. Κορκονέα: « Εάν έπρεπε ή όχι να πυροβολήσει ο αστυνομικός, το αν τελικώς έπρεπε να χαθεί αυτό το παιδί και ποιο αδίκημα πρέπει να αποδοθεί στους αστυνομικούς θα το κρίνει η Διακαιοσύνη»).

Στο άκουσμα, ωστόσο, της είδησης του θανάτου ενός παιδιού από ειδικούς φρουρούς η κοινωνία ξεσηκώθηκε. Από την επόμενη στιγμή είδαμε να βγαίνουν στους δρόμους νέοι – νέες, άνθρωποι κάθε ηλικίας απαντώντας με αυτό τον τρόπο στην κρατική καταστολή. Οι πολύμορφες κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008 - νεολαιίστικής εξέγερσης και λαϊκού ξεσηκωμού – αποτέλεσαν το προανάκρουσμα των δυναμικών σύγκρουσης, ανυπακοής, διεκδίκησης και αγώνα που θα σφραγίσουν και τα επόμενα χρόνια της ελληνικής κοινωνίας, χρόνια επιβολής των Μνημονίων. Το σύνθημα που ακουγόταν τις μέρες εκείνες: «Στις τράπεζες λεφτά – στη νεολαία σφαίρες», συμπύκνωνε την συσσωρευμένη αγανάκτηση, και όχι μόνο, της κοινωνίας και ειδικά της νεολαίας σε μια χώρα που ήδη είχε μπει σε κρισιακή σπείρα.

7 χρόνια μετά βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι με την μνημονιακή καταστροφή. Τα πρόσωπα και οι κυβερνήσεις αλλάζουν, έχουν όμως μια κοινή συνισταμένη, τη πολιτική που εφαρμόζουν και κατ’ επέκταση τα συμφέροντα που με αυτή υπηρετούν. Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει την επίθεση απέναντι στην κοινωνικά πληττόμενη πλειοψηφία, βαθαίνοντάς την ολοένα και περισσότερο, με την αντεργατική πολιτική που εφαρμόζει, με τη ραγδαία αυξανόμενη ανεργία και μαύρη εργασία, με το να βγάζει εκβιαστικά στο σφυρί ακόμα και την πρώτη κατοικία, με τη τρομοκρατία του χρέους και την απειλή της χρεοκοπίας να χρησιμοποιείται ως το καρότο και το μαστίγιο της πολιτική που Κυβέρνηση- Κεφάλαιο- ΕΕ- ΔΝΤ εφαρμόζουν.

Ταυτόχρονα,  όπως αλλάζει και σκληραίνει η επίθεση ανάλογα βαθαίνει και το γενικότερο κλίμα στο πεδίο της καταστολής. Η κρατική δολοφονία του Γρηγορόπουλου αποτέλεσε την αρχή για έναν νέο γύρο πιο βαθειάς κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής. Αυτό φάνηκε τόσο από την αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων αμέσως μετά τη δολοφονία οι οποίες πατάχθηκαν με τον πιο λυσσαλέο και βίαιο τρόπο όσο και των κινητοποιήσεων του μετέπειτα χρονικού διαστήματος (μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις, πλατείες, Μεσοπρόθεσμο, Σκουριές, εκκένωση αυτοδιαχειριζόμενων χώρων κλπ) με σκοπό να φιμώσουν κάθε φωνή αμφισβήτησης και κάθε τάση ριζοσπαστικοποίησης που εμφανίστηκε ή και θα εμφανιστεί από κομμάτια εργαζομένων και νεολαίας.  

Στα ίδια πλαίσια συνεχίζουν και τώρα με τη συμφωνία έκδοσης των 5 διωκόμενων φοιτητών στην Ιταλία, έχοντας αγαστή συνεργασία με τις Ιταλικές διωκτικές αρχές. Αντίστοιχα στο ευρύτερο Ευρωπαϊκό μωσαϊκό (και όχι μόνο) με αφορμή το φασιστικό χτύπημα του ISIS στο Παρίσι, στρατιωτικοί νόμοι εφαρμόζονται, κλίμα τρομοκρατικής υστερίας κατακλύει τα ντόπια και διεθνή μέσα, θεωρίες συνωμοσιολογίας  παίρνουν τη μορφή «έγκυρων» πολιτικών αναλύσεων.

Η Ευρώπη – φρούριο πλέον γίνεται καθεστώς και ο αόρατος εσωτερικός εχθρός παίρνει σάρκα και οστά σε οποιοδήποτε τμήμα της κοινωνίας αντισταθεί. Παίρνει σάρκα και οστά στα άψυχα σώματα νεκρών βρεφών, παιδιών, ανδρών και γυναικών στο Αιγαίο. Παίρνει σάρκα και οστά στην υψίστης εθνικής σημασίας απειλή στον Έβρο που έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια…Όχι δε μιλάμε για εισβολή τούρκικου στρατού αλλά για 350 Σύριους μετανάστες, εγκλωβισμένους στον φράχτη και τα ναρκοπέδια. Αποκρύβοντας το πραγματικό γεγονός…Τον πόλεμο με τον οποίο ξαναμοιράζουν την πίτα της διεθνούς αγοράς ΗΠΑ – ΕΕ- ΡΩΣΙΑ- ΚΙΝΑ, με τον οποίο έχουν ξεκληριστεί ολόκληροι λαοί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο. Αλλά και τις οργανώσεις - εκτρώματα που δημιούργησαν για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα.

Γι’ αυτό, στη βάση όλων αυτών, καλούμαστε και πρέπει να δώσουμε το παρόν ώστε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης της νεολαίας και του λαϊκού ξεσηκωμού. Να ξανακάνουμε την οργή, συλλογική αυτοπεποίθηση και αγώνα ενάντια σε όλα αυτά που μας επιβάλλουν, για να βάλουμε επιτέλους ένα τέλος στις πολιτικές που καθημερινά μας δολοφονούν. Ο ένας δίπλα στον άλλον, ο ένας αλληλέγγυος στον άλλον.