Tvxs Συνέντευξη
11 Μαρτίου 2010. Ο Μάριος Ζέρβας κατεβαίνει μαζί με τους φίλους του σε μια πορεία διαμαρτυρίας, για να διαδηλώσει ειρηνικά. Ήταν εκείνη ακριβώς την ημέρα που η ζωή του θα άλλαζε άρδην, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με το πιο βίαιο πρόσωπο του νόμου. Δυνάμεις των ΜΑΤ τον συλλαμβάνουν. Προπηλακισμοί, υβρεολόγιο, προσαγωγή και σύλληψη. Η συνέχεια για εκείνον και τους οικείους του ήταν σκληρή: ένα βαρύ κατηγορητήριο (ρίψη και κατοχή μολότοφ, διατάραξη της κοινής ειρήνης και σκόπιμη σωματική βλάβη), με τις επιβαρυντικές διατάξεις του “κουκουλονόμου”, πέντε ημέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και άλλες 39 εγκλεισμός στην α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, έως την αποφυλάκισή του, με περιοριστικούς όρους.12 Νοεμβρίου 2014. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Μάριος συνεχίζει τη ζωή του, εξασκώντας ως επάγγελμα αυτό που αγαπά περισσότερο, την κολύμβηση. Την Τετάρτη, ξεκινά η δίκη του στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών. Ήδη, με αίτημα να αθωωθεί, τη μέρα της δίκης στις 09:00 το πρωί έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση συμπαράστασης έξω από το κτίριο του Εφετείου.
Ο Μάριος, ένας νέος, βαθιά συναισθηματικός, με ήρεμο τόνο αλλά και με μια ειλικρίνεια αφοπλιστική μιλά στο Tvxs.gr για τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, λίγες μόλις ώρες προτού δώσει μια από τις πιο σημαντικές μάχες της ζωής του.
- Βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι περισσότερο, λίγο πριν την έναρξη αυτής της δίκης;
Μάριος Ζέρβας: Θαρρώ πως σε αυτή τη φάση έχει περάσει καιρός και έχουν καταλαγιάσει τα πράγματα μέσα μου. Ελπίζω, πλέον, σε μια δίκαιη αντιμετώπιση της κατάστασης. Γιατί, εάν το βάλουμε από την αρχή πώς πήγε το πράγμα, η πρώτη απόπειρα απονομής δικαιοσύνης που έγινε ενώπιον του ανακριτή, μάλλον δεν πήγε καλά. Ο ανακριτής άκουσε μόνον εμένα και έναν μάρτυρα, ενώ άκουσε τρεις κατήγορους, που ήταν οι άνδρες των ΜΑΤ. Οπότε αυτό, όπως καταλαβαίνεις, δεν ήταν απόλυτα ισότιμο.
- Έμεινες στη φυλακή 44 ημέρες. Ποιες ήταν οι εμπειρίες που αποκόμισες από τις ημέρες εκείνες μέσα στο κελί;
Μ.Ζ.: Πώς μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, ο οποίος στερείται κάθε πτυχή της ελευθερίας του αλλά και άμεσα δικαιώματα; Της συναναστροφής, της βόλτας του, της σκέψης του. Σε ένα περιβάλλον, όπου υφίστασαι εγκλεισμό, ποια μπορεί να είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις; Είναι όπως όλες οι εμπειρίες που περνάμε στη ζωή μας, όλες κάτι μας δίνουν. Έχουμε κάτι να πάρουμε, όσο κι αν αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως απόλυτο. Ωστόσο, η δική μου εμπειρία είναι κάτι που σίγουρα δεν θέλεις. Δεν τη θέλει σίγουρα κανείς. Ωστόσο, αυτοί που στέλνουν ανθρώπους με τέτοια ευκολία στη φυλακή, ας βάλουν τους εαυτούς τους στη θέση των φυλακισμένων, να δουν πώς πραγματικά είναι και όχι να βάζουν τον κόσμο απέναντι.
- Βγαίνεις από τη φυλακή με περιοριστικούς όρους…
Μ.Ζ.: Ναι, μετά το πέρας των 40 ημερών, βγήκα με απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου, που δέχτηκε την αίτηση αποφυλάκισης, με περιοριστικούς όρους, δηλαδή κάθε 1η και 16 του μήνα να παρουσιάζομαι στην αστυνομία και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Ο πρώτος όρος έχει φύγει, έχει αρθεί, ο δεύτερος παραμένει ακόμα.
- Πώς θυμάσαι την ημέρα της σύλληψής σου;
Ξεκινήσαμε με τους φίλους μου, τη Χρυσάνθη και το Φίλιππο, να κατεβούμε στην πορεία. Εκείνο το μεσημέρι θα πήγαινα στη δουλειά μου, στο κολυμβητήριο. Στο σημείο, όπου βρισκόμασταν, στη συμβολή Πανεπιστημίου και Σίνα, λίγο πιο κάτω έχει σταματήσει η πορεία και αστυνομικοί πραγματοποιούν κάποιες συλλήψεις. Παρατηρούμε τη σύλληψη, με περίσσειο ζήλο, ενός ανηλίκου από άνδρες των ΜΑΤ και αποφασίζουμε να διαμαρτυρηθούμε ως εκπαιδευτικοί για την κατάσταση αυτή. Ξαφνικά βλέπουμε δυνάμεις των ΜΑΤ να πλησιάζουν γύρω μας και αρχίζουμε να τραβιόμαστε προς τα πίσω. Εκεί ακριβώς, δέχομαι μια επίθεση, ένα χέρι να με τραβάει από τα μαλλιά, με περίσσειο μένος και δύναμη. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η στιγμή της σύλληψης.
- Απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που σου φέρθηκαν με αυτό το βίαιο τρόπο, πώς βλέπεις τον εαυτό σου;
Μ.Ζ.: Εννοείς τους τρεις άνδρες των ΜΑΤ… Είναι δύσκολο να το περιγράψεις. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση από εκεί και μετά που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις, δεν καταλαβαίνεις τι σου έχει συμβεί. Αλλά από εκεί και μετά, καταλήγεις με τις μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων, που τους δίνουν μεγαλύτερη αξία από τις δικές σου και αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί έχει μεγαλύτερη δύναμη και αξίας ο λόγος ενός άντρα των ΜΑΤ απ’ ό,τι ενός άλλου απλού πολίτη; Και βρίσκεσαι εξαιτίας αυτών των ανθρώπων στη φυλακή. Ε, δεν μπορείς να νιώσεις καλά γι’ αυτούς! Εκείνη τη στιγμή που με συλλάβανε προσπαθούσα να δω τι συμβαίνει και να ηρεμήσω και κυρίως να ηρεμήσω αυτούς που βρίσκονταν γύρω μου. Εγώ, από την πρώτη στιγμή, σε αυτούς τους ανθρώπους, έλεγα «ήρεμα, ήρεμα δεν έγινε κάτι». Οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν απλά επιθετικοί προσδιορισμοί για τη μητέρα μου. Μπαίνοντας στη φυλακή, αυτούς τους ανθρώπους τους άφησα. Τους απώθησα από το μυαλό μου, τους παράτησα, δεν ασχολήθηκα άλλο μαζί τους. Είναι λίγο αυτό που μου συνέβη στη σύλληψη σε σύγκριση με αυτό που ερχόταν μπροστά μου, η φυλακή.
- Έχοντας βιώσει όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, εάν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω, θα ξανακατέβαινες στην πορεία της 11ης Μαρτίου;
Αυτό που έχει γίνει, που έχει συμβεί, δεν αλλάζει. Με τίποτα. Δεν μπορώ να μετανιώσω για καμία στιγμή, για το ότι υπερασπίστηκα τα δικαιώματά μου, τα δικαιώματα των γενιών που έρχονται, τα δικαιώματα των γονιών μου και των ανθρώπων που αγαπάω. Για αυτόν, ακριβώς, τον λόγο δεν μετανιώνω για τίποτα, ούτε για ό,τι μου συνέβη, ούτε για τίποτε άλλο.
- Σε ευχαριστούμε πολύ…
Μ.Ζ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου